Podsumowanie trylogii "Legenda" Marie Lu

Niestety, nadszedł już czas, aby pożegnać się definitywnie z trylogią Marie Lu p.t. "Legenda". Podsumowanie serii to luźniejsza forma recenzji, dość schematyczna bo podzielona na kilka stałych części. Jest to sposób na to, aby po raz ostatni przypomnieć sobie całą fabułę, bohaterów - przyjrzeć się wszystkiemu z góry i wyrzucić z siebie to, co mogło zostać wcześniej nienapisane, a na co chciałbym zwrócić uwagę.

Marie Lu to młoda, wschodząca pisarka. Urodziła się w Chinach jako Xiwei Lu w 1984 roku. Po kilku latach jej rodzina wyprowadziła się do Texasu w Stanach Zjednoczonych. Zanim pisarka wydała swoje debiutanckie dzieło, pracowała jako projektantka gier wideo. Marie Lu znana jest na całym świecie z młodzieżowej, antyutopijnej trylogii "Legenda", która składa się z trzech części - "Rebelianta", "Wybrańca" i "Patrioty".

.
Opis. Prawdopodobnie każdy z Was słyszał już o trylogii Marie Lu. Warto jednak napisać kilka słów o fabule. Po niebywałych kataklizmach, jakie nawiedziły kontynent Ameryki Północnej, Stany Zjednoczone rozpadły się na dwa wrogie sobie kraje - Republikę i Kolonie. Day, nastoletni mieszkaniec Republiki, jest jednym z najbardziej poszukiwanych przestępców. Chłopak nienawidzi państwa, w którym przyszło mi zamieszkać, oraz Elektora i rządu, który od dawna zapomniał już o biedocie zamieszkującej przedmieścia upadających metropolii. Gdy w Republice wybucha epidemia, zamknięte zostają całe dzielnice, a sytuacja staje się napięta. Tymczasem June, gwiazda wojska narodowego, otrzymuje zlecenie, którego nijak nie mogła się spodziewać. Ma odnaleźć zabójcę swojego brata. Ma odnaleźć Daya. Dwie Legendy spotkają się w niecodziennych okolicznościach, a po ich spotkaniu nic nie będzie już takie samo...

 

Pomysł. Już od samego początku byłem bardzo ciekawy świata przedstawionego w trylogii Marie Lu. Muszę przyznać jednak, że nie jest to coś całkiem nowego i oryginalnego. Ostatnio antyutopie zasypały rynek czytelniczy, a Lu znalazła tam po prostu miejsce dla siebie, wpasowując się w te właśnie klimaty. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że wyszło to świetnie. To, co wyróżnia powieść Amerykanki, to przede wszystkim podział Ameryki na dwa diametralnie różne kraje - Republikę i Kolonie. Podział na samym początku jest bardzo czarno-biały, potem jednak granice między dobrem a złem zaczynają się zacierać, a historia staje się jeszcze ciekawsza. W serii Lu zaskoczyło mnie to, że pokusiła się ona o przedstawienie świata poza Ameryką, co spotyka się niestety bardzo rzadko. Pewną rolę w historii odegrała Afryka, a także Antarktyda (co w obecnych, mroźnych i śnieżnych realiach jest raczej niemożliwe). Mimo, że nie dowiedzieliśmy się, jak miewa się Europa oraz Azja, otrzymaliśmy mapkę, na której zaznaczona była Unia Europejska oraz Chiny, co mogło pewne rzeczy sugerować.

Odbiegając już od świata przedstawionego - fabuła sama w sobie nie jest nowa. Walka z rządem, obalenie rządów dyktatorskich, walka o lepsze jutro... Powiało trochę Igrzyskami Śmierci, prawda? Historia jednak różni się szczegółami, które dobrze maskują te podobieństwa. W książce poznajemy zwolenniczkę rządów elektorskich, która oddała swe życie wojsku - June. Głównym bohaterem jest zajadły przeciwnik i wróg Republiki - Day. Są to osoby skrajnie różne, ale jakże podobne... Co Lu udowadnia w kolejnych częściach. Dlatego też sądzę, że mimo wielu podobieństw i schematów, Lu wybroniła się ciekawą relacją i historią dwójki skrajnie różnych ludzi, a ich dalsze perypetie są niezwykle zaskakujące, ale o nich wspominać nie będę, aby i was czekało niemałe poruszenie.

Język i styl. Nie będę się tutaj dużo rozwodził. Książka młodzieżowa, z gatunku fantastyki wymusza użycie specyficznego języka oraz stylu pisania. Autorka w tym aspekcie mnie nie zaskoczyła, bo raczej nie było czym. Język jest prosty, lekki i przyjemny. Opisy ciekawe, szczególnie te monologów wewnętrznych, czy te przedstawiające dynamiczne akcje (tym należy się dodatkowy plus, bo były bardzo dobrze napisane), dialogi czego sobie. Pod tym względem nie mamy się czego obawiać. Nie otrzymamy głupiej paplaniny i miliona bezsensownych słów na miarę XXI wieku, ale nie spodziewałbym się także wykwintnego języka.

Bohaterowie. Tutaj zatrzymam się na dłużej. Wspominałem już nieco o kontraście między Dayem a June. O kontraście, który jest sztuczny, bo okazuje się być nieprawdziwy. Chyba, że zwyczajnie przeciwieństwa się przyciągają... Wezmę jednak pod lupę bohaterów osobno. Daniel to postać, która od początku mnie intrygowała. Lubię postaci odważne, altruistyczne i nie bojące się wyzwań. Day stał się tak sławnym i skutecznym przestępcą, że zgromadził sobie całkiem przyzwoitej grubości akta. Wydawało mi się to trochę naiwne, iż rząd takiego kraju nie potrafi poradzić sobie z nastolatkiem, ale przymknąłem na to oko. Day wydał mi się postacią wypukłą i niejednoznaczną. W jednej chwili sunął po bezdrożach i pokonywał mężnie ludzi stojących mu na drodze, aby zaraz w drugiej ze zrozumieniem i miłością dbać o najbliższe mu osoby. Daniel był nieprzewidywalny, co w historii zaskakiwało mnie wiele razy. Myślę, że jest to bohater bardzo pozytywny i został świetnie wykreowany. Może nie jest najlepszą męską kreacją ze świata literatury, ale czytelnicy nie powinni być zawiedzeni.

June, choć działa w zupełnie innym celu i dla zupełnie innych ludzi, w gruncie rzeczy jest taka sama. Można jej spokojnie przypisać większość cech Daya. Była to druga najciekawsza postać w trylogii i widać, że Lu poświęciła trochę czasu, aby naszkicować ich charaktery. June lubiłem od samego początku i kibicowałem jej, szczególnie w poszukiwaniu prawdy o swoim bracie. Mimo, że w pierwszej części była momentami zdradziecką żmiją, na szczęście opamiętała się i nie zawiodła.

O reszcie bohaterów nie będę pisać zbyt dużo, gdyż sama autorka nie poświęciła im należytej uwagi, przez co przy głównych kreacjach wypadają raczej przeciętnie, przezroczysto. Większa część fabuły opiera się na poszukiwaniu brata Daya. Eden jednak raczej mnie irytował, szczególnie jego dociekliwość była dla mnie męcząca. Toss, przyjaciółka Daniela, była nijaka. Szczególnie w pierwszym tomie, gdy odkrywała delikatną, słabą, acz zaradną dziewczynę. Później, mimo jej metamorfozy, nie mogłem się do niej przekonać... Ponadto, trójkąt Day-June-Toss zdecydowanie mi nie odpowiadał... Kaede zaś to jedna z nielicznych postaci drugoplanowych, którą polubiłem. Była to dziewczyna niezwykle dynamiczna, twarda i zdecydowanie miała powera. Oprócz niej, ciekawą postacią drugoplanową był Elektor Anden. Od początku zastanawiałem się kim jest, oraz jakie ma zamiary. Lu ciekawie poprowadziła wątek z nim związany. Na uwagę zasługują jeszcze, moim zdaniem, Thomas oraz komandor Jameson. Tak złych i zepsutych, a jednak w jakiś sposób zaskakujących i poruszających postaci od dawna nie widziałem.

Ocena. Pierwsze dwa tomy trylogii były dobre, ale to trzecia - ostatnia część - skradła me serce. Zakończenie... było tak smutne, tak poruszające. Aż sam nasuwa mi się bardzo adekwatny cytat "And after all that we had, we act like we had never met". To jest po prostu... niezwykłe. Cóż, jak widzicie, ta antyutopijna seria jest jak najbardziej warta przeczytania. Świat przedstawiony jest ciekawie wykreowany, a bohaterowie nieźle nakreśleni. Język jest lekki, a opisy plastyczne i dynamiczne. Z wielką radością polecę wszystkim fanom fantastyki "Legendę" Marie Lu. Mimo, że podobieństwa do "Igrzysk Śmierci" są widoczne, nie zrażajcie się. Nie będziecie zawiedzeni! Ocena: 8 na 10.

Dziękuję za możliwość
przeczytania trylogii
oraz fundację nagrody!

A tymczasem, z okazji drugich urodzin bloga, na urodzinowym konkursie do wygrania będzie pierwszy tom trylogii Marie Lu, czyli "Legenda. Rebeliant". Mam nadzieję, że będziecie chętni.
.
A co wy sądzicie o serii Marie Lu? Czytaliście, a może macie w planach?